Søren Kierkegaard

De passie voor sport kwam er al op heel jonge leeftijd. Toen mijn levensjaren nog op één hand te tellen waren, was ik reeds in het zwembad te vinden. Ik  sloot me niet veel later aan bij de zwemclub van Dendermonde waar ik 10 jaar competitiezwemmer was. Sport en de "drang naar competitie" was nooit ver weg doorheen mijn jeugd. Rond mijn 15 jaar kwam triatlon in het verhaal, maar gezien de beperkte clubs en mogelijkheden bleef het zwemmen de dominante bezigheid (naast oneindig veel fietslusjes in mijn woonwijk). Tijdens mijn studies informatica dreef mijn analytische denkgeest en passie voor sport (en voornamelijk duursport) me verder te verdiepen in trainingsleer en methodiek.  Wat is nu de beste manier van trainen? Wat zegt de wetenschap? Hoe werken de energiesystemen met elkaar? Na mijn studies lag er geen beperking meer op het najagen van mijn passie: duursport en triatlon in het bijzonder. Als actieve atleet nam ik ook meteen de dimensie van coaching hierbij. De zoektocht naar kennis, wetenschap en de continue progressie was geboren. Ik kreeg de kans om coach te worden van de competitiegroep waar ik zelf jaren gezwommen had en ik kreeg ook het vertrouwen van enkele atleten om ze individuele te begeleiden. Al snel merkte ik dat de positieve energie die mij dit gaf groter was dan de drang om eigen successen na te jagen.  De bal ging verder aan het rollen met talloze bijscholingen, trainerscursussen bij de Vlaamse Trainersschool en een veelvoud aan uren in het bijlezen van publicaties en wetenschappelijk werk.